Reikwijdte strafrechtelijk straatverbod en contactverbod?

Het is altijd de vraag of het strafrechtelijk straatverbod en contact dezelfde reikwijdte heeft als beoogd wordt met een civielrechtelijke vordering om een straatverbod en contactverbod op te leggen. Het kan zijn dat u er belang bij heeft om een groter gebied te vragen, of ten aanzien van een bredere kring personen. U hebt dan een zelfstandig belang om naast de strafrechtelijke procedure om een straat- en contactverbod te vragen

Duur straat- en contactverbod

Ook de (beperkte) duur van het straatverbod en contactverbod kan een reden vormen om daarnaast ook civielrechtelijk een straatverbod en contactverbod te vorderen. U bent anders namelijk afhankelijk van de bereidheid en medewerking van de officier van justitie, terwijl u het met een civielrechtelijk verbod zelf in de hand hebt wanneer het straatverbod en contactverbod eindigt.

Sterke arm

U hebt middels een civielrechtelijk straatverbod en contactverbod bovendien een zelfstandige bevoegdheid om de straatverboden met behulp van de sterke arm (de politie) ten uitvoer te leggen. Ook daarin schuilt een wezenlijk belang om naast het strafrechtelijk straatverbod en contactverbod ook een civielrechtelijk verbod te vorderen.

Vrijwaring inbreuken persoonlijke levenssfeer

U hebt een belang om gevrijwaard te worden van verdere inbreuken op uw persoonlijke levenssfeer en dit belang dient te prevaleren boven het belang van de ander om zich vrijelijk te kunnen bewegen.

The post Civielrechtelijk straatverbod en contactverbod ook naast strafrechtelijk straatverbod en contactverbod appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Feitencomplex

Contactverbod

De vrouw vorderde dat de voorzieningenrechter bij vonnis, voor zover mogelijk uitvoerbaar bij voorraad en op de minuut:
1. de man verbiedt onmiddellijk na betekening van het in deze te wijzen vonnis, de woning aan [adres] nog te betreden, met machtiging op de vrouw de man aldaar desnoods met behulp van de sterke arm te doen verwijderen bij overtreding van dit verbod en de man tevens verbiedt zich nog te vervoegen aan het adres [adres] of zich op te houden in de straat waar de vrouw woont tenzij de vrouw schriftelijk toestemming verleent daarvoor, eveneens met machtiging op de vrouw de man te doen verwijderen met behulp van de sterke arm bij overtreding van deze verboden dan wel één daarvan onder verbeurte van een dwangsom van € 500,- voor iedere keer dat de man deze verboden dan wel één daarvan overtreedt;
2. de man verbiedt onmiddellijk na betekening van het in deze te wijzen vonnis de vrouw telefonisch dan wel via internet of enig elektronisch berichtenverkeer lastig te vallen en/of privégegevens van de vrouw en/of de kinderen van partijen, waaronder begrepen haar naam in het openbaar te doen circuleren op welke wijze dan ook met name via internet en ander elektronisch verkeer, onder verbeurte van een dwangsom van € 500,- voor iedere keer dat de man dit verbod overtreedt;
3. de man verbiedt een facebook pagina op naam van de kinderen van partijen en/of de vrouw zelf aan te maken en voor zover dat al een feit is dit onmiddellijk na betekening van het in deze te wijzen vonnis ongedaan te maken op verbeurte van een dwangsom van € 500,- voor iedere keer dat de man nalatig blijft dit ongedaan te maken en/of dit verbod overtreedt,

Straatverbod

Ten aanzien van het gevorderde straatverbod stelt de rechter zich kritisch op. De rechter overweegt

“De vrouw heeft ter zitting gesteld dat zij in april 2013 in het kader van de overdracht van de kinderen de Wii-spelcomputer aan de man heeft meegegeven, waarna de man later op die dag wederom aan de woning is verschenen. De man heeft daarop geantwoord dat het bezoek aan de woning was afgesproken en dat hij een half uur later naar de woning van de vrouw is teruggekeerd, omdat de door de vrouw aan hem gegeven Wii-spelcomputer niet compleet was.

The post Contactverbod, ook via facebook appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Beoordelingskader

De rechter hanteerde het volgende beoordelingskader:

“Een straatverbod zoals gevorderd, betreft een dusdanige inbreuk op het aan een ieder toekomende recht om zich vrijelijk te verplaatsen, dat een dergelijke ingrijpende maatregel uitsluitend kan worden toegewezen indien er sprake is van zeer aannemelijke feiten en omstandigheden die een dergelijke inbreuk rechtvaardigen.”

Standpunt man

Door de man is in dit verband aangevoerd dat zich in het verleden, sinds de breuk tussen partijen, reeds meerdere incidenten hebben voorgedaan. Hij heeft daarbij verklaard dat de vrouw een vorige oppas zodanig onheus bejegend heeft dat deze heeft aangegeven niet langer als oppas te willen fungeren. Hij heeft verklaard dat hij om die reden dit keer niet met de vrouw heeft kort gesloten dat hij het weekend van 1 t/m 3 maart in het buitenland verbleef en [kind 2] bij een oppas achterliet, teneinde te voorkomen dat de vrouw opnieuw de oppas zou ‘wegjagen’. Hij heeft benadrukt dat het incident zeer grote impact heeft gehad op het gevoel van veiligheid van [kind 2], maar ook op zijn eigen gevoel van rust en veiligheid in de woning. Verder heeft hij aangegeven dat hij het vooral onbegrijpelijk vindt dat de vrouw naar zijn woning is toegegaan om poolshoogte te nemen nadat tussen partijen sms-contact had plaatsgevonden, waarbij de vrouw haar zorg had uitgesproken en hij de vrouw had verteld dat hij [kind 2] gesproken had en dat alles in orde was. Hij heeft betoogd dat hij met zijn vordering beoogt te voorkomen dat de vrouw zijn erf nog kan betreden en bij of in de woning kan komen.

Standpunt vrouw

Door de vrouw is verklaard dat [kind 2] telefonisch contact zocht met [kind 1] die op dat moment bij haar was en zei dat hij geen eten meer had omdat de eieren waren stuk gevallen. De vrouw heeft verklaard dat zij toen [kind 1]t met een doosje eieren naar de woning van de man heeft gebracht en dat zij toen [kind 2] binnen alleen aan tafel zag zitten. Aangezien zij het gevoel had dat de man [kind 2] aan zijn lot had overgelaten, terwijl [kind 2] pas 13 is, wilde zij aan [kind 2] vragen of alles wel goed was. Toen zij echter door het tuinhekje liep, richting de voordeur, kwam [kind 2] boos naar buiten en begon haar te slaan en te stompen. Zij heeft desgevraagd verklaard dat haar gevoel dat [kind 2] alleen gelaten was ook voortkwam uit de omstandigheid dat [kind 1] haar geen antwoord wilde geven op de vraag wie de oppas was. Een en ander aldus de vrouw.

Oordeel rechter

De voorzieningenrechter overweegt als volgt:

“Hoewel uit de beschikking van de rechtbank van 27 februari 2013 blijkt dat partijen in die procedure hebben aangegeven dat hun onderlinge communicatie sterk verbeterd zou zijn en partijen dit ook tijdens de mondelinge behandeling in de onderhavige zaak nogmaals hebben bevestigd, is ter zitting vooral het beeld naar voren gekomen van wantrouwen naar elkaar toe. Duidelijk is dat partijen nog veel te veel vast zitten in hun rol van ex-partners en nog niet in staat zijn op het niveau van ouders van hun gezamenlijke kinderen met elkaar te praten. Partijen maken daarbij elkaar over en weer verwijten zonder er blijk van te geven in te zien dat zij zelf ook een aandeel in de gebeurtenissen hebben. De voorzieningenrechter spreekt de hoop uit dat partijen toch blijven werken aan het (verder) verbeteren van hun onderlinge communicatie, in het belang van hun kinderen.

4.5 Ten aanzien van het incident in het weekend van 2/3 maart jl. is de voorzieningenrechter van oordeel dat de vrouw de grens van het toelaatbare heeft overschreden. [kind 2] verbleef op dat moment bij de man en indien de man ervoor kiest [kind 2] onder de hoede van een oppas achter te laten is hij daarin vrij. De vrouw heeft over de gang van zaken in de woning van de man niets te zeggen. Uiteraard kan van de vrouw niet verlangd worden dat zij haar moedergevoelens uitschakelt, maar zij had over haar zorgen reeds sms-contact met de man gehad en die had haar verzekerd dat alles in orde was. Het was niet aan haar om vervolgens te gaan controleren of dat wel klopte. Door die handelwijze heeft zij een escalatie veroorzaakt die zeker op [kind 2], maar ook op de andere kinderen, een grote impact heeft gehad. Zeker in het licht van de overwegingen in de beschikking van de rechtbank van 27 februari 2013, die nog maar enkele dagen daarvoor was afgegeven, en waarin is overwogen hoe kwetsbaar [kind 2] op dit moment is, had de vrouw [kind 2] met rust moeten laten en zich niet in de richting van de woning moeten begeven.

4.6 Aangezien de vrouw hiervan ter zitting niet doordrongen leek (zij handelde immers alleen uit haar gevoel als moeder) ziet de voorzieningenrechter aanleiding de vordering van de man toe te wijzen op de wijze als hierna te vermelden, teneinde gelijksoortige incidenten in de toekomst te voorkomen.”

The post Straatverbod appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Belangenafweging straatverbod

Het contactverbod kan volgens de rechter zonder meer worden opgelegd. Voor wat betreft het straatverbod maakt de rechter een belangenafweging. De voorzieningenrechter overweegt het volgende:

“5.1 Ten aanzien van het gevorderde contactverbod overweegt de voorzieningenrechter dat, gezien de hiervoor onder rechtsoverweging 2 geciteerde, door [eiseres] overge-legde brieven, voldoende aannemelijk is geworden dat [gedaagde] een ernstige inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van [eiseres] heeft gemaakt. Het gevorderde contact-verbod zal worden toegewezen, met een beperking van de termijn waarvoor dat ver-bod zal gelden tot één jaar na de betekening van dit vonnis.

5.2 Met betrekking tot het gevorderde straatverbod overweegt de voorzieningenrechter dat het opleggen van een dergelijk verbod eerst dan gerechtvaardigd is als vaststaat dat (tenminste) een reële dreiging van onrechtmatig handelen bestaat van [gedaagde] tegen [eiseres], althans dat aannemelijk is dat er zodanige dreiging bestaat.

[eiseres] heeft voldoende aannemelijk gemaakt dat sprake is van zodanig onrechtma-tig handelen van [gedaagde] dat het gevorderde straatverbod gerechtvaardigd is. Hiertoe is van belang dat [gedaagde] niet heeft weersproken de stelling van [eiseres] dat [gedaagde] – ondanks het feit dat hij is gesommeerd om niet langer met [eiseres] contact te zoeken – zelf brieven in haar brievenbus heeft gedeponeerd, hetgeen zij – mede gelet op de inhoud van de hiervoor onder rechtsoverweging 2 genoemde brieven – als zeer beangstigend heeft ervaren.

5.3 Aangezien het opleggen van een straatverbod inbreuk maakt op het grondrecht van vrijheid van verplaatsing (artikel 2 lid 1 van het 4e Protocol bij het Europees Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele vrijheden) mag een dergelijke inbreuk niet verder gaan dan strikt noodzakelijk is voor de bescherming van de persoonlijke levenssfeer van – in dit geval – [eiseres].

Gelet op dit uitgangspunt zal de voorzieningenrechter het straatverbod toewijzen met een beperking van de termijn waarvoor dat verbod zal gelden tot één jaar na de bete-kening van dit vonnis.

[eiseres] heeft het gebied waarvoor een straatverbod wordt gevorderd beschreven als “binnen een straal van 200 meter van de woning van [eiseres] aan het [adres]”. Ter zitting heeft [eiseres] op een plattegrond van [woonplaats] aangekruist waar deze woning is gelegen. De voorzieningenrechter zal, ten-einde executiegeschillen te voorkomen, het gebied waarvoor het straatverbod geldt bepalen zoals hierna onder 6.1 vermeld.”

The post Straatverbod en contactverbod tegen nabestaande overleden patiënt die arts stalkt appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Overlast voldoende voor straatverbod

De voorzieningenrechter vond de situatie ook zodanig explosief dat er een straatverbod moest komen, maar niet zo ruim als door de woningbouwvereniging was gevorderd:

“3.2 Het is de voorzieningenrechter op basis van de stukken en het verhandelde ter terechtzitting duidelijk geworden dat de situatie ter plaatse zeer explosief is en terstond maatregelen getroffen dienen te worden. De ernst van de situatie zal ook [Gedaagde] zelf hebben onderkend, gelet op het feit dat hij zich tegen de gevraagde contactverboden niet heeft verzet. Deze liggen dan ook voor toewijzing gereed. Ook voor het gevorderde straatverbod geldt dat – waarbij de voorzieningenrechter zich realiseert dat zulks een aanmerkelijke inbreuk op de persoonlijke levenssfeer van [Gedaagde] betekent – echter niet onverkort. Het verbod zoals dat is gevorderd komt de voorzieningenrechter te ruim voor. De belangen van partijen afwegend – daarbij meewegend het feit dat de ter zitting aanwezige partner van [Gedaagde] woonachtig is in de [straatnaam] – zijn termen aanwezig het straatverbod te beperken tot het gebied zoals aangegeven op de aan dit vonnis gehechte kaart (het gebied gelegen binnen en met inbegrip van de geel gearceerde straten). De gevraagde dwangsommen zullen worden gematigd en gemaximeerd. Als de overwegend in het ongelijk gestelde partij wordt [Gedaagde] verwezen in de kosten.”

The post Straatverbod voor overlast veroorzakende huurder na ontruiming woning appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Uitspraak rechter

In de uitspraak van de rechtbank Maastricht van 11 januari 2007, ECLI:NL:RBMAA:2007:AZ5958 overwoog de rechter het volgende:

“3.2 Het gestelde spoedeisend belang ligt opgesloten in de aard van de zaak. Het gevorderde straat- en contactverbod maken inbreuk op het grondrecht van bewegingsvrijheid. Voor toewijzing in kort geding van deze maatregel moet daarom in hoge mate aannemelijk zijn dat er sprake is van feiten en omstandigheden die een inbreuk op genoemd recht kunnen rechtvaardigen.

3.3 De door [A.] in de processtukken en ter zitting opgesomde mondelinge en per sms aan het adres van [A.] gerichte bedreigingen, de in de processenverbaal genoemde handtastelijkheden en ook dat [L.] een aantal malen voor de woning van [A.] heeft gepost heeft [L.] niet dan wel niet genoegzaam betwist.

[L.] heeft erkend dat voordat partijen eind maart dan wel begin april 2006 definitief uit elkaar zijn gegaan, partijen vaker korte dan wel langere tijd niet hebben samengeleefd, maar dat zij zich telkens weer verzoend hebben. Dit mede vanwege het feit dat zij samen een kind hebben, dat volgens [L.] dol op hem is. In dit verband stelt [L.] voorts dat hij nog steeds van [A.] houdt en dat hij niet inziet waarom hij ook nu niet weer kan terugkeren bij [A.].

3.4 Ter terechtzitting is aannemelijk geworden dat [A.] niet wil weten van een verzoening met [L.]. Dit zo zijnde is duidelijk dat onder de door partijen geschetste omstandigheden de gevolgtrekking moet worden gemaakt dat [L.] nog niet heeft geaccepteerd dat [A.] niet meer met hem verder wil leven en [L.] door zich te gedragen als hiervoor is weergegeven [A.] min of meer wil dwingen voor hem te blijven kiezen.

Op grond van de door [A.] gedane aangiftes, die [L.] heeft erkend althans niet op overtuigende wijze heeft weersproken, is aannemelijk dat hij [A.] voortdurend lastig valt en dit doet op een manier waardoor [A.] zich in ernstige mate in haar veiligheid en vrijheid bedreigd voelt. Daarmee is ook aannemelijk dat [L.] zich onrechtmatig jegens [A.] gedraagt en dat, hoewel een straat- en contactverbod inbreuk maken op het grondrecht van bewegingsvrijheid, de gevorderde verboden in het onderhavige geval noodzakelijk zijn ter bescherming van de bewegingsvrijheid van [A.]. Zeker nu uit de proceshouding van [L.] afgeleid kan worden dat er een reële dreiging is dat bij afwijzing van de vordering van [A.], [L.] opnieuw inbreuk zal plegen op het recht van [A.] op een ongestoord leven.

3.5 Het door [A.] gevorderde straatverbod zal worden toegewezen als gevorderd nu [L.], gelet op de straat waar hij zelf in [M.] woont, heeft verklaard dat hij om van zijn woning naar zijn werk te gaan en daarvan weer terug te keren, geen gebruik maakt van de door [A.] in het petitum opgesomde straten. De voorzieningenrechter acht enkel termen aanwezig om het verbod in duur te beperken tot de in het dictum te bepalen periode.

3.6 Het door [A.] gevorderde verbod om op enigerlei wijze telefonisch of persoonlijk contact met haar op te nemen of sms- en/of e-mailberichten aan haar te sturen alsmede [L.] te verbieden om zich opzettelijk dichter dan 50 meter in de buurt van [A.] te bevinden, komt gelet op het voorgaande eveneens voor toewijzing in aanmerking, met dien verstande dat ook ten aanzien van dit verbod de voorzieningenrechter termen aanwezig acht om de duur van het verbod te beperken tot de in het dictum te bepalen periode.

3.7 Aan de te verbeuren dwangsommen zal, mede gezien de door [L.] gedane opgave van zijn inkomsten uit arbeid, een maximum worden verbonden als hierna in het dictum te bepalen.”

Opgelegde verboden

De rechter legt uiteindelijk de volgende verboden op aan de ex-vriend:

De rechter verbiedt [L.] vanaf datum vonnis zich gedurende zes maanden te bevinden in of aan de [adres 1] alsmede het gebied omvattende de [adres 1], de [adres 2] en de [adres 3];
Ook verbiedt  de rechter [L.]  om vanaf datum vonnis gedurende zes maanden telefonisch of persoonlijk contact met [A.] op te nemen of SMS- en/of e-mailberichten aan haar te sturen en verbiedt [L.] tevens nog om zich gedurende deze periode van zes maanden opzettelijk dichter dan 50 meter in de buurt van [A.] te bevinden;

The post Straatverbod en contactverbod tegen stalkende ex-vriend appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Vordering straatverbod en contactverbod

Eiseres vorderde tegen haar belager een straatverbod en contactverbod met een dwangsom en toepassing van lijfsdwang bij overtreding daarvan:

Brief van arts

In deze zaak had eiseres een brief van haar arts overgelegd die beschreef wat de gevolgen van de stalking voor haar waren. De arts schreef o.a.:

“Met bovengenoemde patiënte heb ik weer kontakt gehad i.v.m. bedreigingen c.q. dreigende kontakten met haar ex-buurman. [X] heeft weer medicatie nodig om zich staande te houden. Zij durft niet alleen te zijn, maakt zich afhankelijk van anderen, heeft last van slecht slapen en hoofdpijn. Zij heeft angsten en is labiel door een terugval in haar klachtenpatroon……..…..[X] komt op deze manier nooit aan een harmonieus leven toe. En gezien haar voorgeschiedenis is de kans op ontwikkeling van een posttraumatisch stress-syndroom beslist aanwezig”.”

Grondslag vordering

Eiseres stelde dat gedaagde tot omstreeks de vakantieperiode aanbrak een tot drie maal per week in haar nabijheid verscheen en dat zij alleen al door het plotseling verschijnen van gedaagde op de plaats waar zij zich op enig moment bevindt, geestelijk en lichamelijk zo’n druk ervaart dat voor haar, evenals in 1998 het geval was, een normaal leven niet meer mogelijk was. In dit verband heeft eiseres mede verwezen naar vorenaangehaalde brief van mevr. Boost. Het benaderd worden door gedaagde ervaart en beschouwt zij mede gelet op de ervaringen van drie jaar geleden, als een ernstige inbreuk op haar privacy.

Verweren belager

De belager, zijnde de gedaagde partij in de procedure, voerde verweer tegen de vorderingen. Hij stelde dat eiseres niet-ontvankelijk zou zijn in haar vordering wegens het ontbreken van een voldoende spoedeisend belang. Hiertoe heeft hij aangevoerd dat zich tussen het incident op 3 april 2001 en het tijdstip van dagvaarden, dus gedurende ruim drie maanden, niets meer heeft afgespeeld wat de gevorderde verboden zou kunnen rechtvaardigen.
Ten principale heeft gedaagde aangevoerd dat het eerder tegen hem uitgesproken contact- en dorpsverbod op 19 augustus 1999 is komen te vervallen en dat hij zich daarom in Lopik en omgeving weer vrij mag bewegen. Gedaagde bestrijdt dat hij de keren dat hij in 1999 en 2000 bij zijn huisarts of bij familie en vrienden in Lopik is geweest, overlast zou hebben veroorzaakt.
Ook in februari 2001 te IJsselstein is er volgens gedaagde niets anders gebeurd dan dat hij eiseres heeft ontmoet in een café. Hetgeen op 3 april 2001 is voorgevallen betrof, aldus gedaagde, slechts één enkel incident en uit niets blijkt van een stelselmatig lastigvallen, wat zou worden bevestigd door het ontbreken van politiemutaties e.d.
Geheel subsidiair verzoekt gedaagde een eventueel verbod te beperken tot een contactverbod en/of een straatverbod beperkt tot de straat waarin eiseres woont, doch in alle gevallen onder afwijzing van de gevorderde lijfsdwang.

Uitspraak rechtbank

De rechter verwierp echter de verweren van de belager en legde inderdaad een straatverbod op, met een dwangsom en toepassing van lijfsdwang. De rechter overwoog:

“Het spoedeisend belang van eiseres staat voorshands voldoende vast. Zij heeft gesteld dat gedaagde ook na 3 april 2001 nog, en wel een- tot driemaal per week tot omstreeks begin juli 2001, in haar omgeving is opgedoken. Gedaagde heeft dit niet, althans onvoldoende weersproken.
Aannemelijk is derhalve dat het op 3 april 2001 gebeurde niet als een op zichzelf staand incident te beschouwen is, maar dat gedaagde in ieder geval is doorgegaan met het benaderen van eiseres tot het tijdstip waarop hij met vakantie ging.
In de loop van de zitting heeft gedaagde op enig moment zijn stoel demonstratief richting eiseres gewend en is vervolgens in haar richting blijven kijken. Onder de omstandigheden van het geval is een dergelijke opstelling als jegens eiseres intimiderend aan te merken. De president heeft ter zitting persoonlijk opgemerkt dat dit feit een negatief effect op eiseres had.
Op een vraag van de president of hij onder psychiatrische behandeling stond heeft gedaagde in gebrekkig Nederlands gesproken over een mogelijke hartoperatie, terwijl hij het antwoord op genoemde vraag in het midden heeft gelaten door daar in het geheel niet op in te gaan. Weer later tijdens de zitting sloeg hij in een mengsel van gebrekkig Nederlands en/of Engels met stemverheffing wartaal uit.
Gedaagde heeft niet ontkend dat hij in 1998 eiseres met de dood heeft bedreigd en dat over die kwestie nog een strafzaak tegen hem loopt, alsmede dat hij eiseres op 3 april 2001 opnieuw op indringende wijze is gevolgd vanaf de toneelvereniging tot aan de woning van eiseres.
Op grond van de verklaring van eiseres, bevestigd bij voormelde brief van de arts mevrouw Roost, is voorshands voldoende aannemelijk dat eiseres, mede tengevolge van de in 1998 plaatsgevonden hebbende feitelijkheden, zoals vermeld in het vonnis van de president te Utrecht, ernstig lijdt onder iedere confrontatie met gedaagde.
Dit alles bij elkaar maakt dat de vrees dat gedaagde eiseres in de toekomst opnieuw, en mogelijk zelfs in toenemende mate, zal benaderen, voldoende gerechtvaardigd is. Eiseres hoeft dit niet te dulden, te meer niet gelet op de klachten die de hernieuwde confrontatie met gedaagde blijkens verklaring van de arts mevrouw Roost bij eiseres teweeg hebben gebracht.
Het belang van gedaagde, waaronder volgens hem met name het bezoeken van zijn huisarts in Lopik dient daarvoor te wijken. Niet betwist is dat hij in Oosterhout de voor hem met het oog op zijn psychische problemen vereiste medicatie ontvangt en dat het bezoeken van de huisarts in Lopik, in verband met de afstand Oosterhout – Lopik, naar verwachting spoedig een einde zal nemen, zoals de procureur van gedaagde als het oordeel van de betreffende huisarts heeft medegedeeld.
De vorderingen liggen daarom voor toewijzing gereed, met dien verstande dat de dwangsom zal worden gematigd en worden gebonden aan na te melden maximum. De op te leggen lijfsdwang wordt voorlopig beperkt tot een periode van tweemaal 24 uur.”

The post Straatverbod tegen psychiatrisch patient appeared first on Straatverbod-contactverbod.

Brief Bureau Jeugdzorg

In de zaak had de eiseres ook een brief van Bureau Jeugdzorg overgelegd, die onderschreven dat het beter was wanneer de verdachte geen contact meer zou hebben  met het slachtoffer. De inhoud van die brief luidde als volgt:

“[betrokkene] (…) is op 27 mei j.l. aangemeld bij Bureau Jeugdzorg, in verband met de gevolgen van seksueel misbruik en overige gedragsproblemen van [betrokkene]. Na een eerste gesprek is [betrokkene] met spoed verwezen naar de Gelderse Roos, een instelling voor jeugd Geestelijke Gezondheidszorg, voor verder onderzoek en hulpverlening. (…)
Voor [betrokkene], alsmede voor de andere gezinsleden, is het van belang dat er zo mogelijk rust kan komen in het gezin, zodat ze kunnen herstellen van wat er is gebeurd.””

Vordering eiseres en onderbouwing

De eiseres vorderde dat [gedaagde] op straffe van een dwangsom wordt verboden zich gedurende twee jaren te bevinden en te begeven in [woonplaats], althans [woonplaats]-Noord, althans het deel van [woonplaats] dat wordt omgeven door de straten zoals aangegeven op het aan de dagvaarding gehechte kaartje, alsmede dat [gedaagde] op straffe van een dwangsom wordt verboden gedurende drie jaren op enige wijze contact op te nemen met [betrokkene].

Aan deze vordering legde zij ten grondslag dat dat [gedaagde], door haar kind seksueel te misbruiken, onrechtmatig heeft gehandeld jegens haar. Hierdoor heeft zij schade geleden. Gedaagde heeft volgens eiseres inbreuk gemaakt op het grondrecht van het kind om een ongestoord en ongeïntimideerd vrij leven te leiden. Daarom is het opleggen van een straat- en contactverbod aan gedaagde gerechtvaardigd.

Uitspraak rechter

De rechter was het al snel eens met de vordering. Alleen de duur van het straatverbod en contactverbod werd door de rechter gematigd tot 1 jaar.

De rechtbank overwoog:

“1. Het spoedeisend belang vloeit voort uit de stellingen van eiseres.

2. De voorzieningenrechter is voorshands van oordeel dat op grond van de overgelegde stukken en het verhandelde ter zitting voldoende aannemelijk is geworden dat [gedaagde] [betrokkene] seksueel heeft misbruikt. Daarmee staat vooralsnog vast dat [gedaagde] in ernstige mate onrechtmatig jegens [betrokkene] heeft gehandeld. Het is reeds daarom begrijpelijk en gerechtvaardigd dat eiseres wil dat [betrokkene] geen contact meer kan krijgen met [gedaagde]. Het gevorderde contactverbod zal daarom in voege zoals hierna aan te geven worden toegewezen. Dat [gedaagde] ter zitting heeft aangegeven geen enkele behoefte te hebben eiseres en/of [betrokkene] te ontmoeten, kan niet tot een andersluidend oordeel leiden. Ter zitting heeft [gedaagde] immers ook verklaard dat hij bijzonder gegriefd is door de handelwijze van [betrokkene], zodat thans niet met zekerheid kan worden uitgesloten dat hij geen contact zal opnemen met [betrokkene] en/of eiseres.

3. Wat betreft het gevorderde straatverbod wordt het volgende overwogen. Vast staat dat dit verbod inbreuk maakt op het in verdragen en wetten vastgelegde (grond)recht van [gedaagde] om zich vrijelijk te bewegen. Voor toewijzing van een dergelijke maatregel moet in hoge mate aannemelijk zijn dat er feiten en omstandigheden zijn die zo’n inbreuk op zijn rechten kunnen rechtvaardigen. De omstandigheid dat vooralsnog voldoende aannemelijk is geworden dat [gedaagde] [betrokkene] – een blijkens de stukken zorgbehoevend en dus kwetsbaar meisje – seksueel heeft misbruikt, rechtvaardigt dat [betrokkene] thans zoveel mogelijk gevrijwaard wordt van de aanwezigheid van [gedaagde] in haar directe woonomgeving. Dat de (gedrags)problemen van [betrokkene] mede veroorzaakt kunnen zijn door gebeurtenissen die zich in het verleden hebben afgespeeld, wil niet zeggen dat [betrokkene] (en ook eiseres) thans, na de recente gebeurtenissen, niet gebaat is bij zoveel mogelijk rust. Voorshands geoordeeld is de voorzieningenrechter daarom van oordeel dat het belang van [betrokkene] bij een ongestoord privé-leven zwaarder moet wegen dan het belang van [gedaagde] om zich vrijelijk te bewegen. Dit betekent dat aan [gedaagde] een straatverbod zal worden opgelegd in voege zoals hierna aan te geven. Daarbij is het onvermijdelijk dat [gedaagde] voorlopig niet kan terugkeren naar zijn eigen woning aan de Agnietenstraat 109 te [woonplaats] omdat deze zich zeer dicht bij de woning van eiseres en [betrokkene] bevindt.

4. Aan het hierna op te leggen straat- en contactverbod zullen dwangsommen worden verbonden, die echter aan een maximum zullen worden gebonden als hierna te melden. Bovendien zullen de dwangsommen worden gematigd, nu [gedaagde] onweersproken heeft gesteld dat hij alleen van een AOW-uitkering (aangevuld met een kleine pensioenuitkering) moet rondkomen.”

Verboden

De volgende verboden werden uiteindelijk opgelegd:

1. De rechtbank verbiedt [gedaagde] om gedurende één (1) jaar na betekening van dit vonnis zich te bevinden en te begeven in het gebied dat ingesloten wordt door (gedeelten van) [adres] te [woonplaats], één en ander zoals gearceerd is weergegeven op het aan dit vonnis gehechte kaartje (het straatverbod);

2. De rechtbank verbiedt [gedaagde] gedurende één jaar vanaf het tijdstip van betekening van dit vonnis op enige wijze contact op te nemen met [betrokkene] (het contactverbod);

3. De rechtbank veroordeelt [gedaagde] om, ingeval hij na betekening van dit vonnis bovenstaand straatverbod en/of contactverbod overtreedt, aan [betrokkene], althans aan eiseres als wettelijk vertegenwoordigster, een dwangsom te betalen van € 100,- per keer dat hij dit straat- en/of contactverbod overtreedt, tot een maximum van € 10.000,-;

The post Straatverbod en contactverbod na seksueel misbruik appeared first on Straatverbod-contactverbod.